خلاصه کتاب تالار پذیرایی پایتخت ( نویسنده محمدعلی گودینی )

«تالار پذیرایی پایتخت» نوشته محمدعلی گودینی، رمانی اجتماعی و تاریخی است که به بررسی دقیق و عمیق پیامدهای اصلاحات ارضی در ایران دهه چهل شمسی می پردازد و سرنوشت روستاییانی را روایت می کند که ناخواسته از دل سنت به ورطه ناخواسته مدرنیته پرتاب می شوند. این کتاب، با محوریت داستان زندگی غلامعلی، تصویری واقع گرایانه از مهاجرت روستاییان به تهران و چالش های هویتی و اجتماعی پیش روی آنان ارائه می دهد و جایگاه ویژه ای در ادبیات معاصر ایران دارد.

محمدعلی گودینی: از روستازادگی تا روایتگر تاریخ معاصر

محمدعلی گودینی، نویسنده پرکار و متعهد ایرانی، در سال ۱۳۳۵ در دل روستایی متولد شد که خود شاهد زنده بسیاری از تحولات اجتماعی و تاریخی آن دوران، به ویژه اصلاحات ارضی بود. این تجربه زیسته، سنگ بنای آثار داستانی او را تشکیل داده و به او این امکان را بخشیده تا با درکی عمیق و از بطن جامعه، به روایت تاریخ معاصر ایران بپردازد. زندگی در روستا، مشاهده مستقیم دگرگونی های ساختار مالکیتی اراضی، پیامدهای اقتصادی و اجتماعی آن بر زندگی مردم، و در نهایت موج مهاجرت روستاییان به شهرها، همگی عواملی بودند که نگاه رئالیستی گودینی را شکل دادند.

سبک نگارش محمدعلی گودینی را می توان در چارچوب رئالیسم اجتماعی قرار داد؛ او با دقت و جزئی نگری، صحنه ها و شخصیت ها را به تصویر می کشد، به گونه ای که خواننده خود را در میان وقایع حس می کند. او سعی دارد واقعیت های جامعه را بدون اغراق و بزرگ نمایی، اما با چاشنی احساس و دردمندی، به مخاطب منتقل کند. این رویکرد، در «تالار پذیرایی پایتخت» به اوج خود می رسد، جایی که تجربیات شخصی او از تحولات دهه چهل، به روایتی زنده و قابل لمس تبدیل شده است. گودینی نه تنها یک نویسنده، بلکه یک شاهد عینی و راوی صادق دوره ای حساس از تاریخ ایران است که تلاش می کند صدای نسل ها و طبقاتی باشد که زندگی شان در پیچ و خم سیاست ها و برنامه های کلان دستخوش تغییرات اساسی شده است.

خلاصه داستان تالار پذیرایی پایتخت: زندگی غلامعلی و آینه ای از جامعه

رمان «تالار پذیرایی پایتخت» قصه ی پرفراز و نشیب زندگی غلامعلی، پسربچه ای روستایی از خانواده برات علی است که سرنوشتش با یکی از بزرگ ترین تحولات اجتماعی ایران معاصر، یعنی اصلاحات ارضی، گره خورده است. داستان از زندگی ساده و سنتی روستایی آغاز می شود و با مهاجرت به پایتخت و مواجهه با واقعیت های پیچیده شهری ادامه می یابد.

ریشه ها در روستا: آغاز ماجرای غلامعلی و اصلاحات ارضی

داستان با معرفی غلامعلی، برادرش چراغ علی و سه خواهرش، تاج دولت، نیم تاج و تاج ماه، در کنار پدر و مادرشان در یک روستای سنتی آغاز می شود. زندگی آن ها، همچون بسیاری از روستاییان آن زمان، در چرخه کشاورزی و وابستگی به مالک می گذشت. با اعلام اصلاحات ارضی در ششم بهمن ماه ۱۳۴۲، که هدفش تقسیم اراضی بزرگ میان دهقانان خرده پا بود، تصور اولیه این بود که این طرح، رهایی بخش روستاییان از زیر یوغ اربابان خواهد بود. اما دیری نپایید که این رویای شیرین، به کابوسی تلخ بدل شد.

پس از تقسیم اراضی، زمین داران سابق جای خود را به خیل عظیمی از کشاورزان خرده پا دادند که نه از دانش فنی کافی برای اداره مستقل زمین هایشان برخوردار بودند و نه از امکانات مالی لازم. این وضعیت، به جای بهبود، به نزاع ها و اختلافات داخلی میان روستاییان بر سر حق و سهم آب و زمین دامن زد. ساختار اجتماعی و اقتصادی روستا که قرن ها بر مبنای مالک و رعیت شکل گرفته بود، به یک باره فروپاشید و هیچ جایگزین کارآمدی برای آن ارائه نشد. غلامعلی و خانواده اش نیز در این آشفته بازار، ناچار به تصمیم گیری های سخت برای ادامه حیات خود می شوند.

هجرت به پایتخت: از امید تا واقعیت تلخ شهری

در پی ناکامی های اصلاحات ارضی و فروپاشی نظام معیشتی روستا، بسیاری از روستاییان، از جمله غلامعلی و بخشی از خانواده اش، به طمع یافتن شغل و زندگی بهتر، راهی پایتخت می شوند. تهران که در آن زمان نویدبخش فرصت های بی شمار به نظر می رسید، به سرعت چهره واقعی خود را به مهاجران نشان می دهد. زندگی خفت بار در حاشیه های شهر، مشاغل کاذب و کم درآمد، و بیگانگی با فرهنگ و سرعت سرسام آور زندگی شهری، واقعیت تلخی بود که در انتظار آن ها بود.

غلامعلی در این محیط جدید، دستخوش تغییر و تحولات فراوان می شود. او که در روستا با ارزش ها و باورهای سنتی رشد کرده بود، در پایتخت با هجوم فرهنگ شهری، بی هویتی و سرگردانی مواجه می شود. این مهاجرت نه تنها به معنای جابجایی جغرافیایی، بلکه نمادی از از دست دادن ریشه ها، هویت و احساس تعلق است. غلامعلی در پایتخت بزرگ می شود، اما بی هدف و سرگردان به هر کاری دست می زند، از ماست بندی گرفته تا سربازی، بدون آنکه حرفه ای برای آینده اش بیاموزد. او پس از پایان سربازی، در برزخ ماندن یا بازگشت به روستایی قرار می گیرد که دیگر اثری از گذشته اش ندارد.

سایه تاریخ: تحولات سیاسی و اجتماعی در پس زمینه ی داستان

محمدعلی گودینی در «تالار پذیرایی پایتخت»، رخدادهای تاریخی مهمی را که همزمان با زندگی غلامعلی در ایران اتفاق می افتند، به صورت پاره پاره و از نگاه یک راوی ساده دل به تصویر می کشد. وقایعی چون ۱۵ خرداد ۴۲، حادثه فیضیه قم و تحرکات امام خمینی (ره) در این رمان حضوری کمرنگ اما تاثیرگذار دارند. این حوادث تاریخی، نه تنها به عنوان پس زمینه ای برای داستان عمل می کنند، بلکه به صورت مستقیم و غیرمستقیم بر زندگی شخصیت ها و تصمیمات آن ها اثر می گذارند.

رمان به خوبی نشان می دهد که چگونه سرنوشت افراد عادی جامعه، از دل وقایع بزرگ ملی و سیاسی می گذرد و تحت تأثیر آن قرار می گیرد. غلامعلی، به عنوان یک روستایی مهاجر به پایتخت، از نزدیک شاهد برخی از این تغییرات و تحولات است، اما نگاه او بیشتر از سر کنجکاوی و بی طرفی یک ناظر است تا مشارکت کننده فعال. این شیوه روایت، به خواننده اجازه می دهد تا تاریخ را از زاویه دید طبقه ای ببیند که کمتر در تاریخ نگاری رسمی صدایشان شنیده می شود و درک کند که چگونه سیاست های کلان، زندگی روزمره مردم را متحول می کند.

نمادگرایی عنوان: تالار پذیرایی پایتخت چه مفهومی دارد؟

عنوان «تالار پذیرایی پایتخت» در ابتدا می تواند مفاهیم متعددی را در ذهن خواننده تداعی کند: شاید پایتخت به مثابه یک تالار بزرگ که میزبان مهاجران بی شماری است یا جایی برای جشن ها و پذیرایی های پر زرق و برق. اما با پیشرفت داستان، خواننده درمی یابد که این عنوان، لایه های عمیق تری از نمادگرایی را در خود جای داده است. در نیمه راه رمان، خواننده به معنای مجازی این عنوان پی می برد که پایتخت در واقع «تالار پذیرایی» همه کسانی است که به امید زندگی بهتر به آن سرازیر می شوند، اما بسیاری از آن ها با زندگی خفت بار و ناکامی مواجه می گردند.

اما اوج ظرافت نویسنده در انتخاب این عنوان، در پایان داستان هویدا می شود، جایی که معنای حقیقی و ملموس آن فاش می گردد: «تالار پذیرایی پایتخت» نام یک تالار عروسی واقعی است که قرار است افتتاحیه آن با عروسی برات علی، یکی از شخصیت های اصلی داستان، برگزار شود. این چرخش معنایی، هم طنزی تلخ به داستان می افزاید و هم نمادی قوی از رویاها و واقعیت ها، امیدها و سرخوردگی ها، و چرخه بی پایان زندگی در دل پایتخت پرهیاهو را به نمایش می گذارد. این انتخاب هوشمندانه، قدرت نویسنده را در به کارگیری نمادها و ایهام ها برای عمیق تر کردن لایه های معنایی رمان نشان می دهد.

درون مایه ها و پیام های اصلی رمان

«تالار پذیرایی پایتخت» تنها یک داستان نیست، بلکه آینه ای از جامعه ایران در یکی از حساس ترین دوره های تاریخی خود است. این رمان سرشار از درون مایه های عمیق اجتماعی و انتقادی است که محمدعلی گودینی با مهارت آن ها را در تار و پود روایت تنیده است.

تراژدی اصلاحات ارضی

یکی از اصلی ترین درون مایه های رمان، نمایش تراژدی اصلاحات ارضی است. این طرح که با هدف بهبود وضعیت کشاورزان و عدالت اجتماعی آغاز شد، در عمل به نتایج عکس منجر گردید. گودینی با جزئیات دقیق نشان می دهد که چگونه این طرح، نه تنها به نفع روستاییان تمام نشد، بلکه ساختار سنتی و خودکفای روستایی را بر هم زد و فقر و سرگردانی را به ارمغان آورد. روستاییان که پیشتر زیر سایه مالکان، اگرچه با سختی، اما با ثبات نسبی زندگی می کردند، پس از استقلال زمین هایشان، در برابر چالش های بی شماری چون عدم دسترسی به امکانات، ناتوانی در مدیریت زمین و فقدان دانش فنی، تنها ماندند. این بخش از رمان، نقدی صریح بر سیاست هایی است که بدون در نظر گرفتن ابعاد اجتماعی و فرهنگی، صرفاً با رویکردی بالا به پایین اجرا شدند.

مهاجرت و بیگانگی

مهاجرت گسترده روستاییان به شهر، دیگر مضمون محوری این کتاب است. رمان به خوبی تصویر می کند که چگونه روستاییان با امید واهی به یافتن زندگی بهتر، زادگاهشان را ترک می کنند و به سوی پایتختی می روند که جز بیگانگی و خفت بار بودن برایشان چیزی ندارد. این مهاجرت، تنها جابه جایی فیزیکی نیست، بلکه از دست رفتن هویت، ارزش های سنتی و روابط اجتماعی عمیق روستا را به دنبال دارد. در شهر، آن ها به حاشیه نشینانی تبدیل می شوند که نه به طور کامل جزئی از جامعه شهری هستند و نه می توانند به ریشه های روستایی خود بازگردند. این وضعیت، حس عمیق بیگانگی و از دست رفتن خود را در شخصیت ها، به ویژه غلامعلی، پدیدار می سازد.

شکاف سنت و مدرنیته

«تالار پذیرایی پایتخت» به وضوح تضاد میان زندگی سنتی روستایی و واقعیت های مدرن شهری را به تصویر می کشد. روستا نمادی از سادگی، پیوندهای خانوادگی و اجتماعی قوی و ارزش های سنتی است، در حالی که شهر مظهر پیچیدگی، فردگرایی، و فرهنگ های نوین است. این رمان نه تنها این شکاف را به نمایش می گذارد، بلکه پیامدهای تلخ آن را بر نسل مهاجر نشان می دهد. شخصیت ها در مواجهه با این دو جهان متضاد، دچار سردرگمی و عدم تعادل می شوند و نمی توانند خود را با هیچ یک از آن ها تطبیق دهند. این تضاد، منشأ بسیاری از درگیری های درونی و بیرونی شخصیت ها در داستان است.

تاریخ نگاری از دیدگاه مردم عادی

یکی از نقاط قوت این رمان، روایت تاریخ از منظر یک فرد عادی و روستایی است. به جای تمرکز بر چهره های شاخص و رویدادهای بزرگ سیاسی، گودینی تاریخ را از دریچه چشم غلامعلی، یک پسربچه ساده دل روستایی، به تصویر می کشد. این شیوه روایت، به خواننده اجازه می دهد تا تأثیرات عمیق و ملموس وقایع تاریخی بزرگ، مانند ۱۵ خرداد، را بر زندگی روزمره و سرنوشت مردم عادی درک کند. تاریخ در این رمان، نه مجموعه ای از حقایق خشک و بی روح، بلکه بخشی جدایی ناپذیر از زندگی مردم و عواملی است که مسیر حیاتشان را تغییر می دهد. این رویکرد، به خصوص برای نسل جدید، راهی برای ارتباط با گذشته و فهمیدن تاریخ از زاویه دیدی انسانی تر و ملموس تر است.

نقد اجتماعی

گودینی در این رمان، به نقد بی پرده سیاست های حکومتی و پیامدهای آن بر طبقات فرودست جامعه می پردازد. او با شجاعت، نقاط ضعف طرح اصلاحات ارضی و بی توجهی به اقشار محروم را به چالش می کشد. رمان به روشنی نشان می دهد که چگونه تصمیمات از بالا، بدون در نظر گرفتن ظرفیت ها و ساختارهای اجتماعی موجود، می تواند منجر به فقر، مهاجرت بی رویه و فروپاشی اجتماعی شود. این نقد اجتماعی، از طریق بیان درد و رنج شخصیت ها و نمایش واقعیت های تلخ زندگی آن ها، عمیقاً بر ذهن خواننده تأثیر می گذارد و او را به تأمل در باب مسئولیت های اجتماعی و حکومتی وادار می کند.

محمدعلی گودینی در تالار پذیرایی پایتخت با رویکردی رئالیستی، نه تنها یک داستان، بلکه تاریخ زنده مردمی را روایت می کند که زندگی شان زیر سایه تحولات بزرگ اجتماعی و اقتصادی، دستخوش دگرگونی های عمیق و بعضاً ناگوار شده است.

بررسی ساختار، سبک نگارش و بازخوردهای رمان

«تالار پذیرایی پایتخت» با همه قوت ها و ضعف هایی که دارد، اثری قابل تأمل در ادبیات داستانی ایران محسوب می شود. بررسی دقیق ساختار و سبک نگارش آن، درک عمیق تری از پیام و جایگاه این رمان به دست می دهد.

رئالیسم و تصویرسازی در تالار پذیرایی پایتخت

همان طور که پیشتر اشاره شد، سبک غالب محمدعلی گودینی در «تالار پذیرایی پایتخت» رئالیسم است. او با توصیفات دقیق و جزئی نگرانه از صحنه ها، محیط های روستایی و شهری، و همچنین حالات و روحیات شخصیت ها، فضای داستانی را برای خواننده به شدت ملموس می سازد. دقت نویسنده در به تصویر کشیدن جزئیات زندگی روزمره روستاییان پیش از اصلاحات ارضی، وضعیت دشوار مهاجران در پایتخت، و حتی ریزه کاری های مشاغل کاذب، از جمله نقاط قوت این رمان است. این تصویرسازی قوی، به خواننده کمک می کند تا خود را در کنار غلامعلی و دیگر شخصیت ها حس کند و ابعاد مختلف زندگی و چالش های آن ها را از نزدیک لمس کند.

توصیفاتی همچون با گرفتن قول چهار دانه تخم مرغ و یک من و نیم گندم، بی بی وقت می داد و مثل هر سال می آمد و با پارچه ای سر و صورتش را می بست، طوری که فقط دو تا چشم هایش پیدا باشد. اول روی دیوارها را خوب جارو می کشید تا دوده هایش کنده بشود بریزد روی زمین و جارو بزند جمع کند یک جا. یا صحنه خداحافظی بی بی با قرآن، نمونه هایی از این تصویرسازی دقیق هستند که نه تنها فضا را ملموس می کنند، بلکه بار عاطفی و فرهنگی عمیقی نیز به متن می بخشند. این رویکرد رئالیستی، به گودینی امکان می دهد تا بدون بزرگ نمایی، واقعیت های تلخ اجتماعی را به شیواترین شکل ممکن بیان کند و بر تأثیر پیامدهای اصلاحات ارضی و مهاجرت تأکید ورزد.

نقاط قوت برجسته رمان

با وجود برخی نقدها، «تالار پذیرایی پایتخت» دارای ویژگی های مثبتی است که آن را به اثری ارزشمند تبدیل می کند:

1. روایت صادقانه و تأثیرگذار: رمان با صداقت تمام، به روایت یک دوره تاریخی مهم و پرچالش در ایران می پردازد. این صداقت در نمایش دردها و رنج های مردم عادی، تأثیری عمیق بر خواننده می گذارد.
2. تصویر دقیق مشکلات اجتماعی: گودینی به خوبی توانسته مشکلات و معضلات اجتماعی دوران اصلاحات ارضی و مهاجرت روستاییان به شهر را به تصویر بکشد. این رمان، سندی ادبی از وضعیت اجتماعی آن زمان محسوب می شود.
3. زبان ساده و قابل فهم: با وجود موضوع جدی و تاریخی، زبان رمان نسبتاً ساده و روان است که به مخاطب عام اجازه می دهد به راحتی با داستان ارتباط برقرار کند و از آن لذت ببرد.
4. نمادگرایی هوشمندانه: استفاده از عنوان کتاب و ارتباط آن با پایان داستان، نشان از خلاقیت نویسنده در به کارگیری نمادها دارد که به عمق معنایی اثر می افزاید.
5. ارتباط با تجربه زیسته نویسنده: محمدعلی گودینی خود روستازاده و شاهد عینی رویدادهای اصلاحات ارضی بوده است، که این امر به اصالت و باورپذیری روایت او می افزاید.

تحلیل متوازن نقدهای مطرح شده بر رمان

همانند بسیاری از آثار ادبی، «تالار پذیرایی پایتخت» نیز از انتقادات و چالش هایی بی نصیب نمانده است. بررسی این نقدها به درک جامع تری از اثر کمک می کند:

چالش های روایت و تعلیق

یکی از مهم ترین انتقاداتی که به این رمان وارد شده، کمبود تعلیق و چفت و بست کافی ماجراها است. برخی منتقدان معتقدند که رمان فاقد آن کشش دراماتیک لازم است که خواننده را تا پایان با خود همراه کند. به عنوان مثال، تلاش نویسنده برای ایجاد تعلیق در صحنه های مربوط به ماست بندی (که ظاهراً نمادی از یک تشکیلات مخفی ضد رژیم شاه است)، به دلیل سستی پایه های آن، موفقیت آمیز نبوده و بودن یا نبودن این صحنه ها تأثیر چندانی بر کل داستان ندارد. این امر باعث می شود که خواننده احساس همذات پنداری کمتری با راوی داشته باشد و نتواند به عمق درونیات او راه یابد.

پرداخت شخصیت ها و زبان

انتقاد دیگری به پرداخت شخصیت ها و استفاده از زبان در رمان مربوط می شود. برخی معتقدند که نویسنده نتوانسته به طور کامل شخصیت راوی را بسط دهد و این عدم پرداخت کافی، مانع از همذات پنداری عمیق خواننده با غلامعلی می شود. به عنوان مثال، ساده لوحی بیش از حد راوی در برخی صحنه ها، با مشاهدات و درک او از محیط شهری در صحنه های دیگر، در تناقض به نظر می رسد. همچنین، استفاده از گویش های محلی بدون پاورقی یا توضیح، می تواند برای مخاطب عام نامفهوم باشد و او را از اثر دور کند.

در بخش نگارش نیز، برخی منتقدان به وجود غلط های املایی، استفاده نادرست از برخی عبارات و اصطلاحات (مانند پارس کردن به جای عوعو یا واق واق برای صدای سگ، یا عمله های پاچه ورمالیده که اصطلاحی توهین آمیز است و برای کارگران ساده ساختمان به کار نمی رود) اشاره کرده اند. حتی در مواردی، استفاده از کلمات رکیک، بدون آنکه ضرورتی دراماتیک داشته باشد، مورد نقد قرار گرفته و این گمان را به وجود آورده که نویسنده تلاش کرده با استفاده از این کلمات، اثر خود را به واقع گرایی محض نزدیک کند، در حالی که می توانست با نمایش رفتار شخصیت ها، منظور خود را برساند. این نقدهای زبانی و نگارشی، نشان دهنده عدم دقت کافی نویسنده در مراحل ویرایش و بازنویسی اثر است.

به عنوان مثال، در یکی از صفحات، بی بی در حال پختن نان در خانه تنوری است، اما ناگهان از وقایع بیرون و تعقیب و گریز بچه ها با مأمورین خبر می دهد. یا در صحنه ای دیگر، بی بی به تاپوخانه می رود، اما بلافاصله و بدون اشاره به بازگشتش، در صحنه دیگری ظاهر می شود. این بی دقتی ها در پیوستگی روایت، از تمرکز نویسنده در حین نگارش کاسته و به یکپارچگی متن لطمه زده است.

ابهام در پرداخت تاریخ

یکی از انتقادهای مهم دیگر به رمان، ابهام گویی در بخش های تاریخی است. گودینی با ساختن کولاژی از قطعات تاریخ معاصر، به جای روشنگری، به سمت مبهم گویی می رود. اطلاعات تاریخی پراکنده و خلاصه وار که از زبان راوی بیان می شود، برای نسل جدید که حافظه تاریخی ضعیف تری دارد، به هیچ درک روشن و کاملی از وقایع مهمی چون ۱۵ خرداد ۴۲ یا حادثه فیضیه قم منجر نمی شود. رمان ۳۵۰ صفحه ای «تالار پذیرایی پایتخت»، نه روایتی کامل و صادق از تاریخ است و نه روایتی جامع از زندگی مهاجران، و در این بین، از هر دو جنبه کمی کاستی دارد.

در مجموع، این نقدها نشان می دهند که با وجود درونمایه های قوی و رویکرد رئالیستی نویسنده، رمان «تالار پذیرایی پایتخت» در برخی جنبه های فنی و نگارشی می توانست با دقت و ویرایش بیشتری عرضه شود تا تأثیرگذاری و خوانایی آن برای مخاطبان گسترده تر، به ویژه نسل های جدید، افزایش یابد.

رمان «تالار پذیرایی پایتخت» با روایتی بی واسطه از تحولات اجتماعی و پیامدهای اصلاحات ارضی، به اثری مهم در آینه ادبیات رئالیستی ایران تبدیل شده است.

چرا تالار پذیرایی پایتخت را بخوانیم؟ توصیه هایی برای مخاطبان

با وجود نقدهایی که بر جنبه های روایی و نگارشی «تالار پذیرایی پایتخت» وارد است، این رمان همچنان اثری ارزشمند و خواندنی در ادبیات معاصر ایران به شمار می رود. ارزش اصلی این کتاب، در صداقت آن در بازنمایی یک دوره تاریخی حساس و تأثیر آن بر زندگی مردم عادی نهفته است. این رمان فراتر از یک داستان صرف، به مثابه سندی ادبی عمل می کند که به ما امکان می دهد نگاهی عمیق به جامعه ایران در دهه چهل شمسی و پیامدهای بلندمدت سیاست های آن دوره داشته باشیم.

«تالار پذیرایی پایتخت» به طور خاص برای گروه های زیر توصیه می شود:

• علاقه مندان به رمان های واقع گرایانه: کسانی که از خواندن داستان هایی با توصیفات دقیق و جزئی نگر از زندگی و چالش های اجتماعی لذت می برند.
• دانشجویان و پژوهشگران ادبیات: برای درک عمیق تر جریان رئالیسم در ادبیات ایران و مطالعه موردی تأثیرات اصلاحات ارضی بر داستان نویسی.
• علاقه مندان به تاریخ معاصر ایران: افرادی که مایلند تاریخ را نه از کتب رسمی، بلکه از چشم مردم عادی و تأثیر آن بر زندگی روزمره آن ها، درک کنند.
• خوانندگان رمان های اجتماعی: کسانی که به دنبال تحلیل و نقد پیامدهای سیاست های اجتماعی و اقتصادی بر طبقات فرودست جامعه هستند.

این رمان به شما کمک می کند تا با ریشه های بسیاری از تحولات اجتماعی و فرهنگی امروز ایران آشنا شوید و درکی انسانی تر از تاریخ به دست آورید. مطالعه «تالار پذیرایی پایتخت» دعوتی است به تأمل در باب هویت، مهاجرت، سنت، مدرنیته و جایگاه انسان در برابر جریان های عظیم تاریخی.

مشخصات کتاب تالار پذیرایی پایتخت

برای آن دسته از خوانندگانی که قصد مطالعه و یا تهیه این رمان را دارند، مشخصات جامع آن در جدول زیر ارائه شده است:

عنوان	توضیحات
نویسنده	محمدعلی گودینی
ناشر	انتشارات سوره مهر
سال انتشار اولیه	۱۳۸۸ (و چاپ های بعدی)
تعداد صفحات	۳۵۲ صفحه
قطع کتاب	رقعی
نوع کتاب	رمان، ادبیات داستانی، تاریخ معاصر، رمان اجتماعی ایران
ناشر صوتی	گروه فرهنگی سماوا
شابک (ISBN)	9780311752072 (ممکن است برای چاپ های مختلف متفاوت باشد)

این رمان برای علاقه مندان به ادبیات داستانی که به دنبال فهم عمیق تری از تحولات اجتماعی و تاریخی ایران هستند، انتخابی درخور توجه خواهد بود.