مدیران با مستندسازان اجتماعی مدارا کنند

ابراهیم سعیدی در گفتگو با تینار:

مستندساز پیشکسوت از مدیران فرهنگی خواست که مستند‌های اجتماعی را به عنوان داروی درد‌های جامعه درنظر گرفته و با مستندسازان این حوزه مدارا کنند.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری تینار، یکی از برنامه‌های جنبی هجدهمین جشنواره فیلم مستند ایران «سینما حقیقت» که از هجدهم تا بیست و پنجم آذرماه در تهران برگزار شد، تجلیل از پیشکسوتان حوزه مستندسازی بود. «ناصر ممدوح» گوینده و مدیر دوبلاژ، «مصطفی دالایی» فیلمبردار، مستندساز و تهیه‌کننده و «ابراهیم سعیدی» مستندساز، کارگردان و تدوینگر چهره‌هایی بودند که در قالب نکوداشت‌های جداگانه در ایام برگزاری جشنواره، از آنها تقدیر به عمل آمد.

ابراهیم سعیدی مستندساز، کارگردان، فیلمبردار و تدوینگر سینمای ایران یکی از این چهره‌ها بود که در جشنواره هجدهم تقدیر شد. این مستندساز پیشکسوت متولد سال ۱۳۴۴ در مهاباد و دانش‌آموخته سینما با گرایش تدوین از دانشکده سینما تئاتر دانشگاه هنر تهران است. در کارنامه هنری ابراهیم سعیدی که فیلمسازی گزیده‌کار است، کارگردانی بیش از ۱۰ فیلم خلاقانه به چشم می‌خورد که در کارنامه هنری ابراهیم سعیدی فیلم‌هایی از جمله «روژگیران»، «همه مادران من»، «ژوان»، «ژیله‌مو»، «هیلین»، «هیوا»، «طعم آب»، «ماندوو»، «ساکار» دیده می‌شود.

 مستند «همه مادران من» وی برنده دیپلم افتخار بهترین فیلم مستند بلند و جایزه ویژه هیات داوران بخش ملی و بین‌الملل دومین جشنواره سینماحقیقت بوده و تندیس طلایی بهترین مستند جایزه شهید آوینی را به دست آورده است. مستند «روژگیران» او برنده بهترین فیلم بخش مستند مردم‌نگاری سینماحقیقت است.

«سینما حقیقت» فرصتی مناسب برای دیده‌شدن آثار مستند

سعیدی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری تینار درباره اهمیت برگزاری جشنواره فیلم مستند گفت: قطعاً حضور درجشنواره‌ها، برای مستندسازان به‌مراتب از فلیمسازان بخش داستانی اهمیت بیشتری دارد در روند کلی فیلم‌سازی آنها موثر است. به هر حال حوزه اکران فیلم‌های مستند محدود است؛ معمولاً فیلم مستند بیشتر در فضای جشنواره دیده می‌شود. می‌توان این را با افتخار گفت که جشنواره‌ای مثل سینما حقیقت تنها فرصت جدی است که در ایران برای مستندسازان فراهم شده است. این رویداد، یک بستر و محفل است تا مستندسازان ما بتوانند در یک محیط پویا و حرفه‌ای آثار خودشان را با کیفیت بالا و استاندارد قابل‌قبول روی پرده ببینند.

وی اظهار کرد: چنین فرصتی معمولاً در اکران عمومی کمتر نصیب مستندسازان می‌شود و به همین خاطر این جشنواره فرصت مناسبی برای ارزیابی آثار مستند در ایران است. خوشبختانه این دوره از سینما حقیقت هم از این قاعده مستثنی نبود و شاهد نمایش آثار جذابی در حوزه‌های مختلف فیلم مستند بودیم.

تعهد اجتماعی؛ انگیزه‌ای مهم برای مستندسازان

این مستندساز پیشکسوت عنوان کرد: همه ما می‌دانیم که فیلم‌سازی در حوزه مستند آن جذابیت، درآمدزایی و شهرت فیلم داستانی را ندارد؛ ضمن این‌که دردسر‌های بیشتری هم نسبت به فیلم داستانی و تجاری دارد. معمولاً کسانی به این حوزه علاقه‌مند می‌شوند که در خودشان نوعی تعهد اجتماعی را حس کنند. کسانی هستند که کمبود‌ها و معایب را می‌بینند و در آثار خودشان بازتاب می‌دهند تا این موارد جلوی چشم تصمیم‌سازان و مجریان باشد و اوضاع را اصلاح کنند. این موضوع به ویژه در مستند‌های اجتماعی نمود بیشتری دارد.

وی افزود: اگر برگزارکنندگان جشنواره و دوستانی که در حوزه صدور مجوز تولید فعالیت می‌کنند، این موضوع مهم را درنظر بگیرند و سعه صدر بیشتری داشته باشند، مستندسازان اجتماعی هم آثار موثرتر و کارگشایی را تولید خواهند کرد. شاید در نگاه اول محتوای برخی از این آثار تلخ به نظر برسد، اما در حقیقت بیانگر تلاش فیلمساز برای شناسایی و درمان بیماری‌های جامعه است.

ابراهیم سعیدی در کنار محمد حمیدی‌مقدم؛ دبیر هجدهمین جشنواره سینما حقیقت

با مستندسازان اجتماعی مدارا کنیم

سعیدی عنوان کرد: مستندساز فردی است که در محیط خودش معایب وکمبود‌ها را بهتر درک کرده و با نگاه نقادانه و سازنده‌ای که دارد به دنبال اصلاح وضعیت است. خواسته من به عنوان عضو کوچکی از جامعه فیلمسازان مستند از مدیران فرهنگی این است که به مستند‌های اجتماعی به عنوان داروی درد‌های جامعه نگاه کرده و با مستندسازان این حوزه مدارا کنند و در نهایت از تولید و اکران این گونه آثار هراسی نداشته باشند.