میدان پلورینیو(Pelourinho)، از تماشایی ترین جاذبه های سالوادور

میدان پلورینیو (Pelourinho) قلب تپنده تاریخی سالوادور، برزیل، یک میراث جهانی یونسکو و نمادی از فرهنگ غنی آفریقایی-برزیلی است. این منطقه با معماری باروک رنگارنگ، خیابان های سنگفرش و انرژی پرشور، یکی از تماشایی ترین و تاثیرگذارترین جاذبه های سالوادور محسوب می شود. پلورینیو با داستان های عمیق تاریخی و فرهنگی خود، تجربه ای فراموش نشدنی را برای هر بازدیدکننده ای رقم می زند.

شهر سالوادور، پایتخت ایالت باهیا در شمال شرقی برزیل، یکی از تاریخی ترین و فرهنگی ترین شهرهای قاره آمریکا است. این شهر که تا سال ۱۷۶۳ پایتخت برزیل مستعمراتی بود، میراثی غنی از فرهنگ های پرتغالی، آفریقایی و بومیان محلی را در خود جای داده است. در میان تمام جاذبه های بی شمار این شهر، منطقه ای به نام پلورینیو با درخشش خاصی خودنمایی می کند. این مقاله به عنوان یک راهنمای جامع، شما را با تمام ابعاد میدان پلورینیو آشنا می کند؛ از ریشه های تاریخی و معماری خیره کننده آن گرفته تا نبض تپنده فرهنگ و هنر معاصر که در هر گوشه از آن جاری است. در این نوشتار، نه تنها به جزئیات فنی و مستند این منطقه می پردازیم، بلکه نکات کاربردی برای یک سفر بی نظیر به این نگین برزیلی را نیز ارائه خواهیم داد.

پلورینیو کجاست و چرا باید به آن سفر کرد؟ موقعیت و اهمیت

پلورینیو، که به معنای ستون شکنجه است، در قلب بخش تاریخی شهر سالوادور و در منطقه معروف به Cidade Alta (شهر بالا) واقع شده است. این محله ی جذاب و پرشور تنها ۸۵ متر از سطح دریا فاصله دارد و مشرف به Cidade Baixa (شهر پایین) و خلیج Todos os Santos است. موقعیت استراتژیک آن در گذشته، امکان کنترل و نظارت بر فعالیت های بندر را فراهم می کرد و امروزه منظره ای بی نظیر از شهر و دریا را به بازدیدکنندگان هدیه می دهد.

دلایل متعددی برای سفر به پلورینیو وجود دارد. این منطقه نه تنها از نظر تاریخی یک گنجینه محسوب می شود، بلکه یک مرکز فرهنگی زنده و پویا است که هر روز داستان های جدیدی برای گفتن دارد. بازدید از پلورینیو به معنای غرق شدن در تلاقی فرهنگ های آفریقایی، اروپایی و بومی است که در معماری، موسیقی، رقص و غذاهای آن منعکس شده است. این منطقه به دلیل حفظ بی نظیر میراث فرهنگی و تاریخی خود، در سال ۱۹۸۵ در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید، که خود گواهی بر اهمیت بی بدیل آن است.

تاریخچه پرفراز و نشیب پلورینیو: از ستون شکنجه تا میراث جهانی یونسکو

برای درک کامل شکوه و هویت پلورینیو، باید به گذشته آن سفر کرد. این منطقه که امروز نمادی از زیبایی و فرهنگ برزیل است، تاریخچه ای پرفراز و نشیب و گاه تلخ را پشت سر گذاشته است.

ریشه های نام «پلورینیو»

نام Pelourinho ریشه ای عمیق در تاریخ استعماری برزیل دارد. این کلمه پرتغالی به معنای «ستون مجازات» یا «میل شکنجه» است. در دوران استعمار، چنین ستون هایی در میدان های عمومی شهرها برپا می شدند تا مجرمان و شورشیان، به ویژه بردگان، در برابر دید عموم مجازات شوند. این ستون ها نمادی از قدرت استعمارگران و ابزاری برای ارعاب جامعه بودند. بنابراین، نام پلورینیو خود یادآور دورانی است که این منطقه شاهد درد و رنج بسیاری بوده است.

شکل گیری و شکوه دوران استعمار

میدان پلورینیو در قرون ۱۷ و ۱۸ میلادی و در اوج دوران استعمار پرتغال، به عنوان مرکز اداری و اجتماعی سالوادور شکل گرفت. این منطقه محل سکونت خانواده های ثروتمند پرتغالی، اشراف و مقامات دولتی بود. ساختمان های باشکوهی که امروزه نیز می توان آن ها را مشاهده کرد، در آن زمان ساخته شدند و با سبک معماری باروک، نمایانگر ثروت و قدرت حاکمان وقت بودند. این خانه ها و کلیساها با مواد اولیه مرغوب و تزئینات غنی، بازتاب دهنده ذوق هنری و ارزش های مذهبی آن دوران هستند.

مرکز تجارت برده و میراث تلخ آن

یکی از تاریک ترین فصول تاریخ پلورینیو، نقش آن به عنوان یکی از بزرگترین مراکز تجارت برده در قاره آمریکا است. هزاران آفریقایی که به زور از سرزمین مادری خود ربوده شده بودند، به این منطقه آورده می شدند و در میدان های آن به فروش می رسیدند. این واقعیت تاریخی عمیقاً بر فرهنگ و هویت سالوادور و به ویژه پلورینیو تاثیر گذاشته است. با وجود این میراث تلخ، همین بردگان بودند که فرهنگ، موسیقی، رقص و مذهب خود را با خود به این سرزمین آوردند و زیربنای فرهنگ غنی آفریقایی-برزیلی را بنا نهادند که امروز در پلورینیو به وضوح قابل مشاهده است. مذهب کاندومبله، هنر رزمی کاپوئرا و موسیقی های پرشور، همگی ریشه در این دوران دارند.

دوران افول و تولدی دوباره

با غیرقانونی شدن برده داری در برزیل در سال ۱۸۵۳، اهمیت اجتماعی و اقتصادی پلورینیو رو به افول گذاشت. خانواده های ثروتمند منطقه را ترک کردند و ساختمان های باشکوه آن متروکه یا به محل زندگی اقشار کم درآمد تبدیل شدند. برای دهه ها، پلورینیو به منطقه ای فرسوده و پرخطر شهرت یافت. اما در دهه های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، با درک اهمیت تاریخی و فرهنگی بی نظیر این منطقه، تلاش های گسترده ای برای بازسازی و مرمت آغاز شد. خانه ها و کلیساها به دقت بازسازی شدند، خیابان ها سنگفرش گشتند و هویت اصلی منطقه به آن بازگردانده شد. این پروژه های مرمت، پلورینیو را از خطر نابودی نجات دادند و آن را به یکی از جاذبه های اصلی سالوادور تبدیل کردند.

ثبت در فهرست میراث جهانی یونسکو

تلاش های گسترده برای حفظ و بازسازی پلورینیو در نهایت به ثمر نشست و در سال ۱۹۸۵، این منطقه تاریخی توسط سازمان یونسکو به عنوان «میراث جهانی» به ثبت رسید. دلایل اصلی این ثبت، معماری باروک بی نظیر، اهمیت تاریخی به عنوان اولین پایتخت برزیل و مرکز تجارت برده، و نقش آن در شکل گیری فرهنگ غنی آفریقایی-برزیلی بود. این عنوان، نه تنها بر اهمیت جهانی پلورینیو تاکید دارد، بلکه مسئولیت حفظ آن را برای نسل های آینده نیز دوچندان می کند.

پلورینیو در سال ۱۹۸۵ به دلیل معماری باروک منحصر به فرد و نقش محوری اش در شکل گیری فرهنگ آفریقایی-برزیلی، در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد.

معماری باروک و رنگارنگ پلورینیو: ضیافتی برای چشم ها

یکی از دلایل اصلی شهرت و جذابیت پلورینیو، معماری بی نظیر و رنگارنگ آن است که هر بیننده ای را مجذوب خود می کند. قدم زدن در خیابان های این منطقه، مانند قدم گذاشتن در یک گالری هنری روباز است که هر ساختمان داستانی برای گفتن دارد.

شکوه باروک پرتغالی و روکوکو

معماری غالب در پلورینیو، سبک باروک پرتغالی است که با تزئینات فراوان، خطوط منحنی، و استفاده از جزئیات پیچیده شناخته می شود. بسیاری از کلیساها و ساختمان های عمومی نیز عناصری از سبک روکوکو را به نمایش می گذارند که نسخه ای لطیف تر و تزئینی تر از باروک است. این سبک ها، نمایانگر دوره ثروت و قدرت استعماری هستند و با استفاده از مواد مرغوب مانند سنگ های وارداتی و چوب های حکاکی شده، شکوه خود را به رخ می کشند. کلیساهای پلورینیو نمونه های برجسته ای از این هنر هستند که با تزئینات داخلی طلایی و نقاشی های دیواری، بینندگان را شگفت زده می کنند.

خانه های پاستلی و خیابان های سنگفرش

یکی از جذاب ترین ویژگی های بصری پلورینیو، خانه های قدیمی آن است که با رنگ های شاد و پاستلی مانند صورتی، آبی، زرد و سبز رنگ آمیزی شده اند. این رنگ ها، در تضاد با خیابان های باریک و سنگفرش شده، فضایی رویایی و کارت پستالی ایجاد می کنند. خیابان های سنگفرش، که با شیب ملایم بالا و پایین می روند، به نوعی تاریخ این منطقه را زیر پای شما قرار می دهند و حسی از قدمت و اصالت را القا می کنند. این ترکیب رنگ ها و بافت ها، پلورینیو را به بهشتی برای عکاسان و هنردوستان تبدیل کرده است.

جزئیات چشم نواز معماری

علاوه بر رنگ های شاد، جزئیات معماری در پلورینیو نیز بسیار قابل توجه هستند. بالکن های فرفورژه با طرح های پیچیده، درها و پنجره های چوبی منبت کاری شده، و نماهای تزئین شده با گچ بری های زیبا، هر گوشه ای از این منطقه را به اثری هنری تبدیل کرده اند. در حین گشت وگذار، توجه به این جزئیات کوچک می تواند لذت کشف و کاوش را دوچندان کند. این ظرافت ها، نشان دهنده هنر و مهارت صنعتگران آن دوران و همچنین سلیقه صاحبان خانه ها و سازندگان کلیساها است.

نبض فرهنگ و زندگی در پلورینیو: تجربه ای زنده و پویا

پلورینیو فقط یک مجموعه از ساختمان های تاریخی نیست؛ این منطقه قلب تپنده فرهنگ سالوادور و تجلی زندگی پرشور آفریقایی-برزیلی است. قدم زدن در خیابان های آن به معنای غرق شدن در تجربه ای زنده و پویا از سنت ها، هنرها و آداب و رسوم است.

نوای موسیقی و رقص های پرشور

موسیقی، روح پلورینیو است. در هر ساعت از روز، به ویژه در غروب و شب، می توانید نوای سازهای کوبه ای، گیتار و آوازهای پرشور را از گوشه و کنار خیابان ها بشنوید. گروه موسیقی مشهور اولودوم (Olodum) که ریشه های عمیقی در فرهنگ آفریقایی-برزیلی دارد، از همین منطقه برخاسته و با اجراهای خیابانی و حضور در کارناوال ها، شهرت جهانی پیدا کرده است. رقص های پرانرژی و بداهه نوازی های نوازندگان خیابانی، فضایی سرشار از شادی و هیجان را خلق می کنند. جشنواره ها و کارناوال های کوچک و بزرگی نیز در طول سال در پلورینیو برگزار می شوند که اوج شور و نشاط این منطقه را به نمایش می گذارند.

کاپوئرا، هنر رزمی-رقصی آفریقایی-برزیلی

یکی دیگر از نمادهای فرهنگی پلورینیو، کاپوئرا (Capoeira) است. این هنر رزمی-رقصی منحصر به فرد، توسط بردگان آفریقایی برای دفاع از خود در برابر اربابان و همچنین حفظ هویت فرهنگی شان ابداع شد. کاپوئرا ترکیبی از حرکات آکروباتیک، رقص، موسیقی و فلسفه است. در میدان های پلورینیو، به ویژه در Largo do Pelourinho، می توانید نمایش های کاپوئرا را تماشا کنید. این نمایش ها نه تنها از نظر فیزیکی چشمگیرند، بلکه داستانی از مقاومت و بقای یک فرهنگ را روایت می کنند. بسیاری از مدارس کاپوئرا نیز در این منطقه وجود دارند که می توانید در کلاس های آموزشی آنها شرکت کرده و این هنر را از نزدیک تجربه کنید.

آیین های مذهبی کاندومبله و کاتولیک

در پلورینیو، تلاقی عمیقی بین مذهب کاتولیک و کاندومبله (Candomblé)، یک مذهب آفریقایی که توسط بردگان به برزیل آورده شد، مشاهده می شود. این ترکیب که به همگام سازی مذهبی معروف است، باعث شده تا بسیاری از خدایان آفریقایی (اوری شاها) با قدیسان کاتولیک تطبیق داده شوند. این همزیستی مذهبی، در مراسم ها، کلیساها و حتی زندگی روزمره مردم پلورینیو قابل مشاهده است. کلیسای Nossa Senhora do Rosário dos Pretos نمونه بارزی از این همگام سازی است که مراسم های مذهبی آن تلفیقی از سنت های آفریقایی و کاتولیک هستند.

هنر و صنایع دستی بومی

پلورینیو یک مرکز مهم برای هنر و صنایع دستی محلی نیز محسوب می شود. در بازارهای کوچک و بوتیک های هنری این منطقه، می توانید انواع سوغات اصیل برزیلی را پیدا کنید؛ از زیورآلات دست ساز و مجسمه های چوبی گرفته تا نقاشی های رنگارنگ و لباس های سنتی بافتنی. بسیاری از هنرمندان محلی کارگاه های خود را در این منطقه دایر کرده اند و می توانید آن ها را در حین کار مشاهده کنید. این مکان ها فرصتی عالی برای خرید یادگاری هایی منحصر به فرد و حمایت از هنرمندان محلی است.

جاذبه های دیدنی کلیدی در میدان پلورینیو و اطراف آن

منطقه پلورینیو مجموعه ای غنی از جاذبه های تاریخی و فرهنگی را در خود جای داده است که هر کدام داستانی برای گفتن دارند. در ادامه به معرفی مهم ترین آن ها می پردازیم:

میدان اصلی پلورینیو (Largo do Pelourinho)

این میدان، قلب تپنده کل منطقه پلورینیو است و به عنوان مرکز اصلی فعالیت ها و تجمع ها شناخته می شود. Largo do Pelourinho با ساختمان های رنگارنگ احاطه شده و محلی ایده آل برای تماشای اجراهای خیابانی، نمایش های کاپوئرا و گروه های موسیقی است. انرژی و شور و هیجان این میدان در ساعات عصر و شب به اوج خود می رسد و مکانی عالی برای درک نبض واقعی زندگی در سالوادور است.

کلیسای نوسا سینیورا دو روزاریو دوس پرتوس (Igreja de Nossa Senhora do Rosário dos Pretos)

این کلیسا که توسط بردگان آفریقایی در قرن هجدهم ساخته شد، اهمیت تاریخی و مذهبی فراوانی برای جامعه آفریقایی-برزیلی دارد. معماری ساده تر آن در مقایسه با سایر کلیساهای باروک منطقه، داستان مقاومت و ایمان بردگان را روایت می کند. مراسم های مذهبی این کلیسا اغلب با عناصر موسیقی و رقص آفریقایی همراه است و تجربه ای منحصر به فرد را ارائه می دهد.

کلیسای جامع سالوادور (Catedral Basílica de Salvador)

این کلیسای جامع باشکوه که در میدان Terreiro de Jesus و در مجاورت Praça da Sé قرار دارد، یکی از زیباترین نمونه های معماری باروک در برزیل است. بنای اصلی آن توسط یسوعی ها بین سال های ۱۶۰۴ تا ۱۶۵۶ ساخته شد و سنگ های نمای آن از پرتغال آورده شده اند. فضای داخلی کلیسا با تزئینات طلایی، نقاشی های دیواری و محراب های چوبی حکاکی شده، اوج هنر باروک را به نمایش می گذارد و هر بیننده ای را تحت تاثیر قرار می دهد. این کلیسا مجموعه ای از هنرهای قرن ۱۶ تا ۱۸ را در خود جای داده است.

کلیسای و صومعه سائو فرانسیسکو (Igreja e Convento de São Francisco)

این مجموعه کلیسا و صومعه، یکی از مهم ترین و زیباترین کلیساهای باروک در برزیل محسوب می شود. از نکات شگفت انگیز آن می توان به استفاده از بیش از ۱ تن ورق طلا در تزئینات داخلی اشاره کرد که فضای آن را به طرز خیره کننده ای باشکوه کرده است. کاشی های آبی و سفید (آزوله ژو) پرتغالی که صحنه هایی از زندگی قدیسین را به تصویر می کشند، نیز از دیگر جاذبه های بصری این مکان هستند. برخی داستان ها حاکی از آن است که تزئینات عجیب وغریب در برخی قسمت ها، توسط بردگان ناراضی که مجبور به کار بر روی این بنا بودند، با نیت تمسخر نمادهای مذهبی انجام شده است.

موزه ها و مراکز فرهنگی

پلورینیو خانه ی چندین موزه و مرکز فرهنگی است که به درک عمیق تر تاریخ و فرهنگ سالوادور کمک می کنند:

• موزه شهر (Museu da Cidade): این موزه به تاریخ، فرهنگ و سنت های مردم سالوادور می پردازد و مجموعه ای از اشیاء مربوط به زندگی روزمره، هنر و مذهب آفریقایی-برزیلی را به نمایش می گذارد.
• موزه آبلاردو رودریگز (Abelardo Rodrigues Museum): تمرکز این موزه بر هنر سنتی و مذهبی، به ویژه مجسمه های چوبی و سایر آثار هنری مذهبی از دوران استعمار است.
• مدرسه آشپزی سنک (Prédio do Senac): این مرکز فرصتی برای آشنایی با غذاهای غنی و متنوع ایالت باهیا، به ویژه غذاهای با ریشه های آفریقایی، فراهم می کند. گاهی اوقات کلاس های آشپزی و نمایش های غذا نیز در اینجا برگزار می شود.
• خانه بنین (Casa do Benin): این مرکز فرهنگی به میراث آفریقایی و به طور خاص، ارتباطات فرهنگی بین سالوادور و کشور بنین در غرب آفریقا می پردازد. اینجا محلی برای نمایشگاه های هنری، رویدادهای فرهنگی و مبادلات فرهنگی است.

نکات کاربردی برای تجربه ای بی نظیر در پلورینیو

برای اینکه سفر شما به پلورینیو به بهترین شکل ممکن رقم بخورد، توجه به برخی نکات عملی ضروری است:

بهترین زمان بازدید

بهترین زمان برای بازدید از پلورینیو، بستگی به ترجیحات شما دارد. اگر به دنبال کاوش آرام و عکاسی در خیابان های خالی تر هستید، صبح ها زمان ایده آلی است. اما اگر می خواهید شور و هیجان واقعی منطقه را تجربه کنید، عصرها به ویژه در روزهای سه شنبه (که به دلیل Bênção do Pelourinho یا برکت پلورینیو فعالیت های فرهنگی بیشتری دارد) و آخر هفته ها، پلورینیو جان می گیرد. گروه های موسیقی، رقصندگان و هنرمندان خیابانی در این ساعات فعال تر هستند.

حمل و نقل و دسترسی

دسترسی به پلورینیو نسبتاً آسان است. می توانید با تاکسی یا اپلیکیشن های حمل ونقل از هر نقطه شهر به این منطقه برسید. اتوبوس های عمومی نیز گزینه ای ارزان تر هستند. یکی از جذاب ترین راه های دسترسی به Cidade Alta (که پلورینیو در آن قرار دارد) از Cidade Baixa (شهر پایین) استفاده از آسانسور لاسردا (Elevador Lacerda) است. این آسانسور تاریخی نه تنها شما را در عرض چند ثانیه به بالای شهر می رساند، بلکه منظره ای پانورامیک و breathtaking از خلیج و بندر ارائه می دهد که به تنهایی یک جاذبه دیدنی است. هزینه استفاده از آسانسور بسیار ناچیز است.

چشیدن طعم های محلی باهیا

سفر به سالوادور بدون چشیدن غذاهای محلی باهیا کامل نیست. این منطقه به دلیل غذاهای خوش طعم و ادویه دار خود شهرت دارد که ریشه های عمیقی در فرهنگ آفریقایی دارند. حتماً آکاراژه (Acarajé)، یک غذای خیابانی خوشمزه از خمیر لوبیای چشم بلبلی سرخ شده در روغن نخل با میگو و سس های تند، را امتحان کنید. همچنین، موککا (Moqueca)، یک خورش دریایی لذیذ با شیر نارگیل و روغن نخل، از غذاهای اصلی منطقه است. رستوران های زیادی در پلورینیو وجود دارند که می توانید این غذاها و سایر خوراکی های محلی را در آن ها تجربه کنید.

امنیت در پلورینیو

مانند هر منطقه گردشگری شلوغ دیگری، توصیه می شود که نکات ایمنی را در پلورینیو رعایت کنید. در طول روز، این منطقه معمولاً امن است و حضور پلیس محسوس است. اما در شب، بهتر است در مناطق روشن و شلوغ تردد کنید و از وارد شدن به کوچه های تاریک و خلوت خودداری کنید. مدارک مهم و پول نقد زیادی را همراه نداشته باشید و مراقب وسایل شخصی خود باشید، به ویژه در میان جمعیت.

خرید سوغات و یادگاری

برای خرید سوغات، پلورینیو انتخاب های فراوانی دارد. بازارهای صنایع دستی، مغازه های کوچک و هنرمندان خیابانی، انواع یادگاری ها را ارائه می دهند. می توانید زیورآلات دست ساز با الهام از فرهنگ آفریقایی، لباس های سنتی، مجسمه های چوبی، نقاشی ها و آلات موسیقی محلی را پیدا کنید. Mercado Modelo در نزدیکی آسانسور لاسردا (در شهر پایین) نیز یکی دیگر از مکان های عالی برای خرید سوغات است.

گزینه های اقامتی

اگر قصد دارید تجربه کاملی از پلورینیو داشته باشید، اقامت در بوتیک هتل ها یا خانه های مهمان (pousadas) در خود منطقه یا نزدیکی آن توصیه می شود. این اقامتگاه ها اغلب در ساختمان های تاریخی بازسازی شده قرار دارند و فضایی اصیل و دلنشین را ارائه می دهند. اقامت در پلورینیو به شما امکان می دهد تا صبح ها با صدای زندگی بیدار شوید و شب ها تا دیروقت از شور و هیجان آن لذت ببرید.

پلورینیو در شب: جلوه ای دیگر از شور و زندگی

پس از غروب آفتاب، پلورینیو چهره ای متفاوت به خود می گیرد. چراغ های خیابان روشن می شوند و موسیقی از رستوران ها و بارها به گوش می رسد. این منطقه به یک مرکز پرشور از زندگی شبانه تبدیل می شود. گروه های موسیقی زنده، رقصنده ها و هنرمندان خیابانی تا پاسی از شب به اجرا می پردازند و خیابان ها مملو از مردمی می شوند که به دنبال تفریح و تجربه فرهنگ محلی هستند. بسیاری از رستوران ها و بارهای محلی، غذاهای لذیذ باهیا را در کنار موسیقی زنده ی سامبا و فورو (forró) سرو می کنند. امنیت در شب در مناطق اصلی و پر رفت وآمد پلورینیو معمولاً برقرار است، اما توصیه می شود که همواره مراقب محیط اطراف خود باشید و از تنهایی در کوچه های فرعی خودداری کنید.

تجربه پلورینیو در شب با موسیقی زنده ی گروه های محلی و رقص های پرشور در خیابان ها، گویی سفری است به قلب کارناوالی بی وقفه.

گشت وگذار در شب های پلورینیو، فرصتی است برای مشاهده ی جلوه ای دیگر از این منطقه که در آن تاریخ و مدرنیته، سنت و هیجان به زیبایی در هم می آمیزند. این تجربه، تکمیل کننده سفر شما به این قلب تپنده سالوادور خواهد بود و خاطراتی ماندگار را برایتان رقم خواهد زد.

نتیجه گیری: پلورینیو، دعوتی به سفری فراموش نشدنی

میدان پلورینیو در سالوادور، برزیل، چیزی فراتر از یک مقصد گردشگری است؛ این منطقه تجسم زنده ای از تاریخ، فرهنگ، هنر و مقاومت است. از ریشه های تلخ نام آن به عنوان ستون شکنجه تا تبدیل شدن به نگینی درخشان در فهرست میراث جهانی یونسکو، پلورینیو داستانی از بقا و تولد دوباره را روایت می کند. معماری باروک رنگارنگ آن ضیافتی برای چشم هاست و نبض تپنده موسیقی، رقص کاپوئرا و آیین های مذهبی آن، روح هر بازدیدکننده ای را تسخیر می کند.

اینجا محلی است که می توانید در کوچه های سنگفرش قدم بزنید، در کلیساهای باشکوه غرق در تزئینات طلا شوید، نوای پرشور اولودوم را بشنوید و طعم غذاهای بی نظیر باهیا را بچشید. پلورینیو دعوتی است به یک سفر حسی و عاطفی، جایی که هر گوشه داستانی برای گفتن دارد و هر لبخندی، گواهی بر قدرت فرهنگ و زندگی است. همین امروز سفر خود را به سالوادور و بازدید از میدان پلورینیو برنامه ریزی کنید و از نزدیک شاهد این نگین برزیلی و قلب تپنده تاریخ، فرهنگ و هنر این سرزمین باشید.