انواع سهام در بورس

انواع سهام در بورس اوراق بهادار، ابزارهایی هستند که به سرمایه گذاران امکان می دهند تا با توجه به اهداف و ریسک پذیری خود، در مالکیت و سودآوری شرکت ها شریک شوند. این سهام ها با تفاوت هایی در حق رأی، سود، و میزان کنترل شرکت، فرصت های متنوعی برای سرمایه گذاری در بازار سرمایه ایجاد می کنند.

آشنایی با دسته بندی های مختلف سهام برای هر فردی که قصد ورود به دنیای بورس و سرمایه گذاری را دارد، ضروری است. این شناخت به افراد کمک می کند تا تصمیمات آگاهانه تری بگیرند و سبد دارایی خود را بر اساس استراتژی های مالی شخصی و تحمل ریسک خود بهینه سازی کنند. هر نوع سهم ویژگی های منحصربه فردی دارد که می تواند بر بازدهی و نوسانات سرمایه شما تأثیر بگذارد.

اهمیت انواع سهام در بورس

درک صحیح انواع سهام در بورس، سنگ بنای یک سرمایه گذاری موفق است. معامله گران و سرمایه گذاران باید بتوانند تفاوت های بنیادی بین انواع سهام را تشخیص دهند تا بتوانند سهام مناسب با اهداف مالی و سطح ریسک پذیری خود را انتخاب کنند. این دانش به آن ها اجازه می دهد تا با دقت، انواع سهام را بررسی کرده و بهترین گزینه را برای دستیابی به اهداف سرمایه گذاری خود برگزینند.

برای مثال، فردی که به دنبال شرکت های با پتانسیل رشد بالا و سودآوری بیشتر است، ممکن است به سراغ سهام رشد برود، در حالی که سرمایه گذاری که به دنبال درآمد ثابت و پایدار است، سهام تقسیم سود سهام را ترجیح می دهد. دانستن انواع سهام به معامله گران کمک می کند تا تصمیمات خود را بر اساس شناخت دقیق از بازار و نیازهای شخصی شان اتخاذ کنند، که این امر برای موفقیت در بورس حیاتی است. این انتخاب درست، نه تنها به شناخت شما از بازار و ریسک های مربوطه بستگی دارد، بلکه به اهداف و استراتژی های سرمایه گذاری شما نیز وابسته است.

سهام عادی

سهام عادی، رایج ترین نوع سهام در بورس اوراق بهادار است و بخش عمده ای از سهام منتشر شده توسط شرکت ها را تشکیل می دهد. شرکت ها با انتشار این سهام، سرمایه لازم برای فعالیت های اقتصادی و توسعه خود را تأمین می کنند. دارندگان سهام عادی، به عنوان مالکان جزئی شرکت، از حق رأی در مجامع عمومی برخوردارند و می توانند در تصمیم گیری های مهم شرکت، از جمله انتخاب اعضای هیئت مدیره، مشارکت داشته باشند.

کسب درآمد از سهام عادی به دو شیوه اصلی انجام می شود: اول، از طریق افزایش ارزش ذاتی سهام در طول زمان که به آن سود سرمایه ای یا Capital Gain گفته می شود. سرمایه گذاران می توانند با شناسایی شرکت هایی که قیمت بازار آن ها کمتر از ارزش ذاتی آن هاست، اقدام به خرید کنند و پس از رشد قیمت، با فروش سهام خود به سود دست یابند. دوم، از طریق دریافت سود سهام (Dividend) که در صورت سودآوری شرکت و تصمیم هیئت مدیره، بخشی از سود به سهامداران پرداخت می شود.

انتخاب سهام عادی نیازمند تحلیل دقیق وضعیت شرکت و بازار است تا بتوان از پتانسیل رشد و سودآوری آن بهره مند شد.

سهام ممتاز

سهام ممتاز، همان طور که از نامش پیداست، سهامی است که نسبت به سهام عادی دارای امتیازات ویژه ای است. این امتیازات، که در اساسنامه شرکت قید می شوند و توسط مؤسسان شرکت تعیین می گردند، می توانند طیف وسیعی از مزایا را برای دارندگان آن به همراه داشته باشند. سهام ممتاز معمولاً فاقد حق رأی در مجامع عمومی شرکت است، اما در عوض، مزایایی را ارائه می دهد که سهام عادی از آن ها بی بهره است.

این سهام بیشتر برای سرمایه گذارانی جذاب است که به دنبال درآمد ثابت و امنیت بیشتر هستند تا حق رأی و نوسانات بالای قیمتی. مزایای سهام ممتاز می تواند شامل اولویت در دریافت سود و همچنین اولویت در بازپرداخت سرمایه در صورت انحلال شرکت باشد. این ویژگی ها، سهام ممتاز را به گزینه ای مطلوب برای سرمایه گذاران محافظه کار تبدیل می کند.

مزایای سهام ممتاز

سهام ممتاز دارای مزایای متعددی است که آن را از سهام عادی متمایز می کند و جذابیت ویژه ای برای برخی از سرمایه گذاران ایجاد می نماید. یکی از مهم ترین مزایای آن، اولویت در دریافت سود سهام است. دارندگان سهام ممتاز، قبل از دارندگان سهام عادی، سهم خود را از سود شرکت دریافت می کنند و اغلب این سود به صورت ثابت و تضمین شده پرداخت می شود.

مزیت دیگر، اولویت در بازپرداخت مبلغ اسمی سهام در زمان انحلال شرکت است. در صورت ورشکستگی یا انحلال شرکت، دارندگان سهام ممتاز پیش از سهامداران عادی، در تقسیم دارایی های باقی مانده شرکت، از اولویت برخوردارند و سرمایه اولیه خود را بازپس می گیرند. علاوه بر این، در برخی موارد، اساسنامه شرکت می تواند امتیازاتی نظیر حق رأی بیشتر (مثلاً به ازای هر سهم ممتاز دو حق رأی) یا حتی اختصاص یک صندلی مدیریتی در هیئت مدیره را برای دارندگان سهام ممتاز در نظر بگیرد.

این مزایا، سهام ممتاز را به ابزاری جذاب برای سرمایه گذارانی تبدیل می کند که به دنبال پایداری و امنیت بیشتر در سرمایه گذاری خود هستند، حتی اگر به معنای از دست دادن حق رأی باشد.

انواع سهام از نظر مالکیت

سهام ها از نظر مالکیت به دو دسته اصلی تقسیم می شوند: سهام بانام و سهام بی نام. این دسته بندی، نحوه انتقال مالکیت و حقوق مربوط به هر سهم را مشخص می کند و برای سرمایه گذاران و شرکت ها دارای اهمیت است.

سهام بانام: در این نوع سهام، نام و مشخصات کامل مالک در روی برگه سهم و در دفاتر شرکت ثبت می شود. این ویژگی باعث می شود که مالکیت سهم کاملاً مشخص و قابل پیگیری باشد و هیچ فرد دیگری بدون اجازه مالک نتواند از آن استفاده کند یا آن را منتقل کند. انتقال مالکیت سهام بانام، نیازمند ثبت در دفاتر شرکت و رعایت تشریفات قانونی است که امنیت بیشتری را برای دارنده سهم فراهم می آورد. این نوع سهام برای شرکت ها نیز مزیت دارد، زیرا همیشه از هویت سهامداران خود آگاه هستند.

سهام بی نام: سهام بی نام، همان طور که از نامش پیداست، نام دارنده آن بر روی برگه سهم نوشته نمی شود و به صورت عمومی صادر می گردد. دارنده فیزیکی برگه سهام، به عنوان مالک آن شناخته می شود. این ویژگی، انتقال مالکیت را بسیار آسان تر می کند، زیرا تنها با تسلیم برگه سهم، مالکیت آن به دیگری منتقل می شود. با این حال، این نوع سهام ریسک بالاتری دارد، زیرا در صورت مفقود شدن یا سرقت برگه، مالکیت آن به خطر می افتد و پیگیری آن دشوار است. در ایران، با توجه به قوانین موجود، عمده سهام به صورت بانام و از طریق سیستم های الکترونیکی ثبت و معامله می شوند تا از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری شود.

انواع سهام از لحاظ مدیریت شرکت

در بازار سرمایه، برخی از سهام شرکت ها به گونه ای عرضه می شوند که به خریداران عمده، امکان اعمال نفوذ در تصمیم گیری های مدیریتی و کنترل امور شرکت را می دهند. این نوع سهام، که با هدف تغییر ساختار مدیریتی یا انتقال کنترل شرکت به سرمایه گذاران جدید عرضه می شوند، برای افرادی که به دنبال نقش فعال در اداره شرکت هستند، بسیار جذابند. افرادی که این مقدار سهام را خریداری می کنند، به دلیل داشتن سهم قابل توجهی از کل سهام، قدرت تصمیم گیری و تأثیرگذاری بر مسیر آتی شرکت را به دست می آورند.

این دسته بندی از سهام، شامل سهام مدیریتی و سهام کنترلی است که هر یک تعریف و کاربرد خاص خود را دارند و میزان حق رأی و نفوذ آن ها در شرکت متفاوت است. شناخت این دو نوع سهام، برای سرمایه گذارانی که به دنبال کسب قدرت و نفوذ در هیئت مدیره و تصمیمات کلان شرکت هستند، حیاتی است.

سهام مدیریتی

سهام مدیریتی به مقداری از سهام یک شرکت اطلاق می شود که دارنده آن اختیار تعیین حداقل یک عضو از هیئت مدیره شرکت را بر عهده دارد. افرادی که دارای سهام مدیریتی هستند، تعداد قابل توجهی از سهام شرکت را در اختیار دارند و به واسطه این حجم از مالکیت، می توانند در تصمیم گیری های مهم و استراتژیک شرکت تأثیرگذار باشند.

ارزش سهام مدیریتی به دلیل نفوذ و قدرتی که به دارنده آن در اداره شرکت می بخشد، معمولاً بسیار بالاتر از سهام عادی است. این افراد نه تنها در جهت گیری های آینده شرکت صاحب نظر هستند، بلکه به اطلاعات محرمانه و داخلی شرکت نیز دسترسی دارند که این امر می تواند در کنترل بازار سهام مربوطه و اتخاذ تصمیمات بهینه سرمایه گذاری، نقش بسزایی ایفا کند. در واقع، دسترسی به این اطلاعات و توانایی تأثیرگذاری بر سیاست های شرکت، دلیل اصلی ارزش بالای این نوع سهام است.

سهام کنترلی

سهام کنترلی به حداقل مقداری از سهام یک شرکت اشاره دارد که دارنده آن می تواند اکثریت اعضای هیئت مدیره را انتخاب کند. به عبارت دیگر، فرد یا نهادی که سهام کنترلی یک شرکت را در اختیار دارد، قادر است به طور مؤثر شرکت را کنترل و مدیریت نماید. این قدرت، امکان تعیین مدیرعامل و اعمال نفوذ بر تمامی تصمیمات کلان شرکت را فراهم می آورد. تعداد دقیق سهام لازم برای کسب کنترل، به ساختار هیئت مدیره و ترکیب سهامداران شرکت بستگی دارد.

دارندگان سهام کنترلی، اعم از حقیقی یا حقوقی، به دلیل اختیارات بالایی که در اداره شرکت دارند، به اطلاعات دقیق تری از تحولات جاری شرکت دسترسی پیدا می کنند. این دسترسی زودهنگام به اطلاعات، به آن ها کمک می کند تا تصمیم گیری های بهتر و دقیق تری در بازار سرمایه اتخاذ کنند. اطلاعیه عرضه سهام کنترلی (که گاهی به آن عرضه عمده نیز گفته می شود)، زمانی منتشر می شود که شرکت عرضه کننده قصد فروش بخش عمده ای از سهام خود را دارد و شامل جزئیاتی مانند نام شرکت، تعداد سهام قابل عرضه، درصد از کل سهام، فروشنده، شرایط واگذاری و تاریخ عرضه است.

سهام چرخه ای و غیر چرخه ای

در دنیای سرمایه گذاری، شناخت سهام چرخه ای و غیر چرخه ای به معامله گران کمک می کند تا استراتژی های خود را با توجه به شرایط اقتصادی تنظیم کنند. سهام چرخه ای (Cyclical Stocks) به سهام شرکت هایی اطلاق می شود که عملکرد آن ها به شدت تحت تأثیر نوسانات و چرخه های اقتصادی قرار دارد. این شرکت ها در دوران رونق اقتصادی، زمانی که قدرت خرید مردم افزایش می یابد و اعتماد به نفس اقتصادی بالاست، عملکرد بسیار خوبی از خود نشان می دهند.

صنایعی مانند خودروسازی، مسافرت، و کالاهای لوکس نمونه های بارزی از سهام چرخه ای هستند، زیرا مردم در شرایط اقتصادی مساعد، بیشتر پول خود را صرف خرید این کالاها و خدمات غیرضروری می کنند. در مقابل، سهام غیر چرخه ای (Non-Cyclical یا Defensive Stocks) به سهام شرکت هایی اشاره دارد که فعالیت های آن ها در برابر نوسانات اقتصادی مقاوم بوده و حتی در دوران رکود نیز تقاضا برای محصولات و خدماتشان ثابت می ماند. این شرکت ها معمولاً در صنایعی فعال هستند که محصولات یا خدمات ضروری ارائه می دهند، مانند صنعت مواد غذایی، بهداشت و درمان، و خدمات عمومی. این سهام برای سرمایه گذارانی مناسب هستند که به دنبال پایداری و امنیت در سبد دارایی خود هستند، بدون توجه به شرایط اقتصادی کلان.

سهام رشد و ارزش

یکی دیگر از دسته بندی های مهم سهام در بورس اوراق بهادار، تقسیم بندی به سهام رشد (Growth Stocks) و سهام ارزش (Value Stocks) است. این دو نوع سهام، استراتژی های سرمایه گذاری متفاوتی را دنبال می کنند و هر یک برای اهداف خاصی از سرمایه گذاری مناسب هستند.

سهام رشد: این سهام به شرکت هایی تعلق دارند که انتظار می رود در آینده نزدیک با سرعت بالایی رشد کنند و سودآوری آن ها به طور چشمگیری افزایش یابد. این شرکت ها معمولاً بخش عمده ای از سود خود را مجدداً در کسب وکار خود (برای تحقیق و توسعه، توسعه محصول، یا گسترش بازار) سرمایه گذاری می کنند و به همین دلیل، اغلب سود سهام کمی پرداخت می کنند یا اصلاً سودی پرداخت نمی کنند. سرمایه گذاران سهام رشد، بیشتر به دنبال کسب سود از افزایش قیمت سهام (Capital Appreciation) در بلندمدت هستند. این سهام معمولاً با ریسک بالاتری همراه هستند، اما پتانسیل بازدهی بسیار بالایی نیز دارند. شرکت های فعال در حوزه فناوری و نوآوری، نمونه های رایج سهام رشد هستند.

سهام ارزش: سهام ارزش به شرکت هایی اشاره دارد که در حال حاضر با قیمتی کمتر از ارزش ذاتی خود در بازار معامله می شوند. سرمایه گذاران این نوع سهام بر این باورند که بازار، ارزش واقعی این شرکت ها را دست کم گرفته است و در آینده قیمت آن ها به سمت ارزش واقعی خود حرکت خواهد کرد. این شرکت ها معمولاً دارای سابقه سودآوری پایدار، سود سهام منظم و نسبت های مالی جذابی هستند. سرمایه گذاران سهام ارزش به دنبال یافتن شرکت های قوی با قیمت های مناسب هستند و اغلب به دنبال کسب درآمد از سود سهام و همچنین افزایش تدریجی قیمت سهم هستند. سهام ارزش معمولاً ریسک کمتری نسبت به سهام رشد دارند و برای سرمایه گذاری های بلندمدت و با ثبات مناسب ترند.

سهام شناور آزاد

سهام شناور آزاد (Free Float) به آن بخش از سهام یک شرکت اطلاق می شود که در دست سهامداران خرد و عموم مردم قرار دارد و به راحتی قابل معامله در بورس اوراق بهادار است. به عبارت دیگر، این بخش از سهام، توسط سهامداران عمده، دولتی، یا مدیریتی که قصد نگهداری بلندمدت و اعمال نفوذ در اداره شرکت را دارند، قفل نشده است. سهامداران این بخش، عمدتاً فعالان عادی بازار بورس هستند که هدفشان از نگهداری سهام، سرمایه گذاری کوتاه مدت یا میان مدت و کسب سود از نوسانات قیمتی است.

درصد سهام شناور آزاد یک شرکت، تأثیر قابل توجهی بر نقدشوندگی سهم و احتمال دستکاری قیمت توسط سرمایه گذاران عمده دارد. هرچه میزان سهام شناور آزاد بیشتر باشد، نقدشوندگی سهم بالاتر رفته و امکان خرید و فروش آن در بازار آسان تر می شود. این امر همچنین احتمال دستکاری قیمت توسط بازیگران بزرگ را کاهش می دهد، زیرا حجم بالایی از سهام در دست افراد مختلف توزیع شده است. با این حال، درصد بسیار بالای سهام شناور آزاد نیز می تواند اثرات نامطلوبی داشته باشد؛ به عنوان مثال، در صورت انتشار اخبار منفی، سهامداران خرد ممکن است به سرعت اقدام به فروش سهام خود کنند که این موضوع می تواند منجر به نوسانات شدید و منفی در قیمت سهم شود.

سهام شناور آزاد، معیاری مهم برای سنجش نقدشوندگی و شفافیت یک سهم در بازار بورس است و هر سرمایه گذاری باید به آن توجه کند.

سهام ترجیحی

سهام ترجیحی، نوع خاصی از سهام است که عمدتاً در راستای سیاست های خصوصی سازی و واگذاری شرکت های دولتی به بخش خصوصی، به کارمندان و کارگران (فعلی و سابق) شرکت مربوطه واگذار می شود. هدف از این واگذاری، مشارکت دادن کارکنان در مالکیت و سودآوری شرکت و همچنین افزایش بهره وری و حس تعلق در آن هاست. این نوع سهام مطابق با دستورالعمل ها و آیین نامه های خاصی تنظیم و واگذار می گردد که شرایط و ضوابط مشخصی برای دریافت آن وجود دارد.

سهام ترجیحی، با سهام ممتاز (Preferred Stock) که پیش تر توضیح داده شد، متفاوت است. در ایران، سهام ترجیحی بیشتر به معنای سهامی است که با شرایط خاص و اولویت بندی به افراد مشخصی (کارکنان، مدیران) تعلق می گیرد تا به عموم مردم. این واگذاری معمولاً با تسهیلاتی نظیر پرداخت اقساطی یا قیمت های ترجیحی همراه است تا امکان مشارکت برای کارکنان فراهم شود.

آیین نامه واگذاری سهام ترجیحی

آیین نامه واگذاری سهام ترجیحی، چارچوبی قانونی است که نحوه واگذاری این سهام را به کارکنان و مدیران شرکت های دولتی در راستای خصوصی سازی مشخص می کند. این آیین نامه معمولاً در دو بخش اصلی تنظیم می شود:

بخش اول: واگذاری به کارکنان و کارگران

این بخش از آیین نامه به شرایط واگذاری سهام ترجیحی به کارکنان و کارگران فعلی و سابق شرکت مربوطه می پردازد. معمولاً حداکثر میزان سهام قابل واگذاری در این قالب، تا 5 درصد از کل سهام شرکت تعیین می شود. نحوه واگذاری از طریق درخواست کتبی متقاضیان صورت می گیرد و اولویت بندی معمولاً با کارکنان فعلی است؛ پس از آن ها، در صورت وجود سهام باقیمانده، به کارکنان سابق و بازنشستگان اختصاص می یابد. شرایط مشمولان نیز معمولاً شامل داشتن حداقل سابقه کاری و بیمه ای مشخص (مثلاً یک سال) در شرکت است.

بخش دوم: واگذاری به مدیران با تجربه

این بخش به شرایط استفاده مدیران با تجربه از سایر شرکت های مرتبط با بنگاه اقتصادی موردنظر می پردازد. مدیران نیز می توانند حداکثر تا 5 درصد از سهام شرکت را در قالب سهام ترجیحی خریداری کنند. شرایط واگذاری به مدیران شامل داشتن حداقل دو سال سابقه کاری و مدرک دانشگاهی مرتبط با فعالیت شرکت است. نحوه خرید سهام نیز اغلب به این صورت است که متقاضیان باید درصدی از ارزش سهام را به صورت نقد پرداخت کرده (مثلاً 20 درصد) و مابقی را به صورت اقساطی تسویه کنند. این آیین نامه تضمین می کند که واگذاری سهام به صورت عادلانه و شفاف انجام شود و اهداف خصوصی سازی محقق گردد.

سهام جایزه

سهام جایزه، یکی از انواع سهام در بورس اوراق بهادار است که پس از افزایش سرمایه شرکت، بین سهامداران فعلی تقسیم می شود. هدف اصلی از اعطای سهام جایزه، حفظ درصد مالکیت سهامداران در کل دارایی های شرکت، پس از افزایش سرمایه است. زمانی که یک شرکت اقدام به افزایش سرمایه می کند، تعداد کل سهام شرکت افزایش می یابد و به تبع آن، قیمت هر سهم به نسبت کاهش می یابد.

برای جبران این کاهش قیمت و اطمینان از اینکه میزان دارایی و درصد مالکیت سهامداران تغییر نکند، شرکت سهام جایزه را به نسبت سهام موجود هر سهامدار، به آن ها اعطا می کند. به این ترتیب، اگرچه قیمت هر سهم کاهش می یابد، اما با افزایش تعداد سهام در سبد سهامدار، ارزش کلی دارایی او ثابت می ماند. این فرآیند، راهی برای پاداش به سهامداران وفادار و همچنین راهی برای شرکت ها جهت تقویت ساختار مالی خود بدون نیاز به جذب سرمایه نقدی جدید است.

افزایش سرمایه از طریق سود انباشته

یکی از روش های رایج برای افزایش سرمایه شرکت ها در بورس اوراق بهادار، استفاده از سود انباشته است. سود انباشته به بخشی از سود خالص شرکت در سال های مالی گذشته اشاره دارد که بین سهامداران تقسیم نشده و در حساب های شرکت نگهداری می شود. شرکت ها می توانند به جای پرداخت تمام سود به سهامداران، بخشی از آن را به عنوان سود انباشته ذخیره کنند تا در آینده برای توسعه، سرمایه گذاری در پروژه های جدید، یا تقویت بنیه مالی شرکت از آن بهره ببرند.

هنگامی که یک شرکت تصمیم می گیرد از طریق سود انباشته اقدام به افزایش سرمایه کند، این سودهای ذخیره شده را به سرمایه ثبت شده شرکت تبدیل می کند. در نتیجه، تعداد سهام شرکت افزایش می یابد. برای اینکه درصد مالکیت سهامداران فعلی در شرکت حفظ شود و از کاهش ارزش ذاتی سهام آن ها جلوگیری شود، شرکت سهام جایزه را متناسب با سهام قبلی هر سهامدار، به آن ها تخصیص می دهد. این فرآیند نه تنها به شرکت کمک می کند تا ساختار سرمایه خود را بهبود بخشد، بلکه به سهامداران نیز بدون نیاز به پرداخت وجه جدید، سهام بیشتری اعطا می کند و آن ها را در رشد آینده شرکت سهیم می سازد.

سوالات متداول

آیا انواع سهام برای بازارهای سهام جهانی یکسان هستند؟

بیشتر بازارهای سهام در سراسر جهان از دسته بندی های مشابهی برای انواع سهام استفاده می کنند. این چارچوب عمومی امکان تجزیه و تحلیل و مقایسه سهام ها را در بازارهای مختلف فراهم می کند، هرچند ممکن است جزئیات قانونی یا اصطلاحات محلی کمی متفاوت باشد.

تفاوت سهام عادی و ممتاز چیست؟

تفاوت اصلی سهام عادی و ممتاز در حق رأی و اولویت دریافت سود است. سهام عادی حق رأی به سهامدار می دهد اما اولویت کمتری در دریافت سود دارد، در حالی که سهام ممتاز معمولاً حق رأی ندارد اما در دریافت سود و بازپرداخت سرمایه در صورت انحلال، اولویت دارد.

ویژگی	سهام عادی	سهام ممتاز
حق رأی	دارد (در مجامع عمومی)	معمولاً ندارد
سود سهام	متغیر، پس از ممتاز	ثابت، با اولویت
اولویت در انحلال	پس از ممتاز	با اولویت
پتانسیل رشد قیمت	بالاتر (معمولاً)	پایین تر (معمولاً)

کدام نوع سهام برای سرمایه گذاری بلندمدت مناسب است؟

انتخاب نوع سهام برای سرمایه گذاری بلندمدت به اهداف و ریسک پذیری فرد بستگی دارد. سهام رشد برای کسانی که به دنبال افزایش سرمایه چشمگیر با ریسک بالاتر هستند مناسب است، در حالی که سهام ارزش و سهام با سود سهام ثابت برای سرمایه گذاران محافظه کارتر که به دنبال پایداری و درآمد منظم هستند، گزینه بهتری محسوب می شوند.

سهام شناور آزاد چه اهمیتی دارد؟

سهام شناور آزاد نشان دهنده میزان نقدشوندگی یک سهم در بازار است. هرچه این درصد بالاتر باشد، خرید و فروش سهم آسان تر و احتمال دستکاری قیمت توسط سرمایه گذاران عمده کمتر می شود. این موضوع برای ارزیابی شفافیت و سلامت یک سهم اهمیت فراوانی دارد.

آیا سهام جایزه دارای حق رای است؟

بله، سهام جایزه که در نتیجه افزایش سرمایه از محل سود انباشته یا اندوخته ها به سهامداران اعطا می شود، مانند سهام عادی شرکت دارای حق رأی است و تمامی حقوق و مزایای سهام عادی را دارا می باشد.